Para ile ilgili çoğu seans para akışındaki tıkanıklıklar, borçlar, yeterince kazanamamak,hak ettiğini alamamak vb konularda olur. Bu seansın konusu yine para olsa da, biraz daha farklı.

Danışanım 38 yaşında bayan. Bankada hatırı sayılır birikimi var. Yıllardır ev almak istiyor, bir türlü alamıyor, taşınamıyor, hatta özel ihtiyaçları dahil, kendine harcama yapamıyor. Artık son noktada buluşuyoruz.
Enerji EFT’si vuruşları eşliğinde.

Danışanım: Ev alamıyorum, yıllardır imkanım olduğu halde, bir türlü ev alamıyorum! Artık sıkıldım yoruldum, yaşadığım ev kira ve evi mi sevmiyorum, doğru dürüst kalmıyorum bile. Ama kira için bile taşınamıyorum, ev alabilecek durumda iken ev de alamıyorum. Nedennn?! (Sıkıntılı yüz ifadesi ile)
Ben: (EFT vuruşları eşliğinde) Neden alamıyorsun? Diye kendisine soruyorum.
Danışanım, uygulama yapılırken düşünmeye başlıyor ve ‘’ev alamıyorum, ev alamıyorum, bir türlü taşınamıyorum’’ sözlerini tekrarlıyor.
Veee enerji zihni kaydına ulaşıyoruz!!
Danışanım: Birşey hatırladım! 5-6 yaşlarımdayım. Babam memur maaşını almış. Annemle çarşıya çıkacaklar. Beni de yanlarına alıyorlar. Dışarı çıkıyoruz. O zamanlar kredi kartı yok. Babamla beraber manava, oradan kasaba, oradan markete geçiyoruz. Babam onlara ödeme yapıyor. Aylık veresiye ödemesini. Ben çok üzülüyorum, babama acıyorum, parası bitti! Bize harcadı tüm parasını! Karar veriyorum, ben para harcamayacağım, O’na yük olmayacağım. Hatta para biriktirip ailemin ihtiyacı olduğunda onlara yardım edeceğim!
Evet kaynağı bulduk, bugün ki tablonun kök inancını… ‘’ ben para harcamayacağım, O’na yük olmayacağım. Hatta para biriktirip ailemin ihtiyacı olduğunda onlara yardım edeceğim.''
3-5 yaşlarında O olay anında saniyeler içinde alınan bir karardı ve şuanda, bu yaşta, bankada birikimi varken sırf ailesinin ihtiyacı kaydından dolayı, o paraya dokunamıyordu. Birikimi ise, o an aldığı karara paralel, kişisel ihtiyaçlarını bile kısıtlayarak sağlamıştı.
Ben: Parayı enerji olarak hissetsen ve etrafında şimdi nerede olurdu? Diye soruyorum.
Danışanım: (Odaklanıyor, gözlerini kapatıyor…) Göremiyorum, para yok!
Şaşırmıyorum, bankadaki birikimini yok saymış olmasına hiç şaşırmıyorum. Her şey normal olmuş olsa idi, doğal akışında olurdu her detay. Bizim işimiz de bu, doğal akışına getirmek.
Birkaç gün sonra ilk güzel haber;
Danışanım: Aynur Hanım, ömrümde ilk defa rahatça içim sıkılmadan, keyifli bir alışveriş yaptım, kendime bir takım kıyafet aldım, bir çift de ayakkabı. Çok mutluyum! Yıllardır bunu bile çok görmüşüm kendime! Bu arada yarın emlakçı ile randevum var, bir kaç daire gezeceğim, bana şans dileyin... :)

Evet! Hayat ve gerçekler. Kimsenin suçu yok. Yaşanan olaylar ve olaylar karşısında aldığımız kararlar. Pozitif ise iyi de, olumsuz ise, kocaman bir kaya parçası, kocaman bir engel olabiliyor. Dokunmazsak, ömrümüzün sonuna kadar bizimle yaşıyor. Olan sadece bu.Modern Enerji Koçu ve Eğitmeni Aynur Apaydın